«Ὁ Ἀλκαῖος, ἕνας ἀριστοκράτης, εὐδαιμονιστής, λάτρης τοῦ ὡραίου καὶ τῆς καλῆς ζωῆς, ἄριστος ποιητής, μαζὶ μὲ τὸν ἀδερφό του Ἀντιμενίδα –ποὺ δὲν δίστασε ἀργότερα νὰ πάῃ μισθοφόρος στὴν Βαβυλῶνα καὶ νὰ πολεμήσῃ τοὺς Ἑβραίους, κερδίζοντας τρόπαια ἐναντίον τους– εἶναι οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ ὀλιγαρχικοῦ κόμματος ποὺ ἀντιπολιτευόταν τὸν Πιττακὸ ὕστερα ἀπὸ μιὰ πρώτη περίοδο συνεργασίας του. Μαζί τους καὶ ἡ Σαπφώ, ἡ ἀριστοκράτισσα ἀπ’ τὴν Ἐρεσσό, ποὺ ζῇ στὴν Μυτιλήνη παντρεμένη μ’ ἕναν πλούσιο Ἀνδριώτη, τὸν Κερκύλα καὶ τὴν κόρη της Κλεΐδα.
Ὅταν τέλειωσε ὁ πόλεμος μὲ τοὺς Ἀθηναίους, μὲ τὴν διαιτησία τοῦ Κορίνθιου Περίανδρου, ποὺ ἔδωσε μιὰ λύση ὄχι ἱκανοποιητικὴ γιὰ τοὺς Μυτιληναίους καὶ δημιούργησε καινούργιες τριβές, οἱ φτωχοαγρότες καὶ ἀκτήμονες καταφέρνουν πάλι νὰ πάρουν τὴν ἐξουσία, βάζοντας κυβερνήτη κἄποιον Μύρσιλο, ἀπὸ τὸ γένος τῶν Κλεανακτιδῶν. Τοῦτον τὸν τελευταῖο, οἱ ὀλιγαρχικοί, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ἀλκαῖο καὶ Φανία ἀλλὰ καὶ τὴν σύμπραξη τοῦ Πιττακοῦ, ἔχοντας στηρίγματα στοὺς γεωμόρους ποὺ βαστοῦν τὴν ἐξουσία στὴν Πύῤῥα –μιὰ μικρὴ πόλη στὸ μέσον τοῦ νησιοῦ, πάνω στὸν σημερινὸ κόλπο τῆς Καλλονῆς–, θὰ προσπαθήσουν συνωμοτῶντας ἐναντίον του νὰ τὸν ἀνατρέψουν. Ἡ ἀπόπειρα ἀποτυγχάνει καὶ οἱ συνωμότες –ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Πιττακό, ποὺ τὴν τελευταία στιγμὴ ἄλλαξε στρατόπεδο προκαλῶντας τὴν διάπυρη, ἰσόβια μῆνι τοῦ Ἀλκαίου– δραπετεύουν αὐτεξοριζόμενοι στὴν Πύῤῥα.»
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.