ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΥ

Πέρα από την πρακτικότητα και τη λειτουργικότητα που επιβάλλει το σώμα και οι ανάγκες του στα κτήρια και στο ευρύτερα δομημένο περιβάλλον, οι κοινότητες των ανθρώπων μαζί με τον εαυτό τους θέλησαν να στεγάσουν και το ακατανόητο, το ανώτερο, το μυστηριακό, ώστε να μπορέσουν, συγκεκριμενοποιώντας το, να ξορκίσουν τον κίνδυνο που συνεπάγονται οι αόρατες δυνάμεις που ορίζουν τον εξωτερικό κόσμο μαζί και τον εσωτερικό τους ψυχισμό. Είτε ως μαγεία είτε ως θρησκευτικό σύστημα η συνείδηση της ιερότητας δεν αποτελεί ένα πρωτόγονο στάδιο της διανοητικής ανάπτυξης της ανθρωπότητας που έπειτα αντικατέστησε η επιστημονική προσέγγιση βάζοντας σε τάξη το χάος, αλλά πρόκειται για εσωτερική ανάγκη η οποία δεν καλύπτεται από την ορθολογιστική εμπειρία και γνώση.Εφόσον λοιπόν η προσφυγή στη μεταφυσική είναι δεδομένη, ανοίγει και η θύρα για να εισέλθει το υπερβατικό, το οποίο αποτελεί τη βάση της μεταφυσικής. Επομένως το υπερβατικό, και η αίσθηση σεβασμού και ιερότητας που αυτό προκαλεί, είναι αναπόσπαστο μέρος του ανθρώπινου πυρήνα και η αρχιτεκτονική εφευρίσκει τρόπους όχι μόνο για να το στεγάσει, αλλά στο μέτρο του δυνατού, και να το προκαλέσει.Η μοντέρνα αρχιτεκτονική, ενώ επίσημα απορρίπτει τη σχέση με το παρελθόν, συνεχίζει την πορεία της ως τέχνη και με σταθερά βήματα αναλαμβάνει να αναπαραστήσει και την εμπειρία του υπερβατικού. Οι δύο αρχιτέκτονες-συγγραφείς βρίσκουν ότι στους μοντέρνους καιρούς οι έννοιες του ιερού και του υπερβατικού εμπεριέχονται στην αισθητική κατηγορία του Υψηλού, το οποίο δεν σχετίζεται πλέον τόσο με τον Θεό, όσο με την ίδια την Ύπαρξη, και παρεισφρέει έτσι σε πολλούς τομείς τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής ζωής. Εδώ τολμούν να δανειστούν τις πέντε θέσεις του Λογγίνου για την επιτυχή συγγραφή ως «μεγαλοφροσύνης απήχημα», και στη συνέχεια να τις παραλληλίσουν με τον δημιουργικό οίστρο αρχιτεκτόνων του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα, στην προσπάθεια οργάνωσης ενός λεξιλογίου και ενός συντακτικού για την απόδοση της ζητούμενης ιερότητας, προς μια επιβλητική και εξυψωμένη σύνθεση χώρων και υλικών.