ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Η Γη, η μάνα που γεννά και θρέφει, κάθε πλάσμα που κατοικεί στα σπλάχνα και την επιφάνειά της. Το ασφαλές καταφύγιο του ανθρώπου που του επέτρεψε να επιβιώσει και να εξελιχθεί. Στα σπήλαιά της βρήκε ο άνθρωπος το πρώτο του καταφύγιο, στα δέντρα της την πρώτη του τροφή και στο χώμα της έριξε τον πρώτο σπόρο του για να βλαστήσει. Κάπως έτσι άρχισε να συνειδητοποιεί τη δύναμή της και να προσπαθεί με κόπο να τη δαμάσει. Και αυτή, με τη σειρά της, απλόχερα του πρόσφερε τα αγαθά, τα γεννήματα και τους καρπούς της.
Στο διάβα του χρόνου ο άνθρωπος με Τριπτήρες και Χειρόμυλους κατάφερε να θρυμματίσει τους καρπούς των δένδρων και τα δημητριακά, από τα οποία απόκτησε την πιο απαραίτητη τροφή της ζήσης του, το ψωμί. Και δεν σταμάτησε μόνο εκεί. Παρατηρώντας τη μυϊκή δύναμη των ζωντανών της γης δημιούργησε τους Ζωόμυλους, και θαυμάζοντας την αέναη κίνηση του νερού και του αέρα, τους Νερόμυλους και τους Ανεμόμυλους. Έτσι η γη άρχισε να αποκτά το ρυθμό των δημιουργημάτων του ανθρώπου. Οι φτερωτές των Μύλων, σαν άλλα στοιχειά άρχισαν να δίνουν ρυθμό και κίνηση. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)