Αντίο στο μεταίχμιο

Η έμφυτη περιέργεια συνιστά ίσως το πιο αμφίσημο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας. Περιέργεια να γευτείς, να νιώσεις, να… ζήσεις. Η απορία λύνεται με την ερώτηση κι ο φόβος για το άγνωστο παύει με τη δοκιμή και την εξερεύνηση. Λεπτές οι ισορροπίες ανάμεσα στη διαύγεια και τον παραλογισμό. Όταν μεταβαίνεις στην αντίπερα όχθη, είσαι σίγουρα ένας άλλος. Ξεριζώνεται το μέσα σου, κλείνεσαι κι απελευθερώνεσαι συγχρόνως. Δέκα ψυχές, λοιπόν, από διαφορετικές χρονικές περιόδους και απ’ όλο το φάσμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης πρωταγωνιστούν σε καταστάσεις εκ πρώτης όψεως ανοίκειες αλλά καθόλα καθημερινές. Πρόκειται για έναν παράλληλο κόσμο, όπου κυρίαρχα συναισθήματα είναι μόνο ο πόνος, το θυμικό και η κάθαρση. Στο μεταίχμιο, επομένως, ανάμεσα στην αστάθεια και την ευταξία οι ήρωες αναγκάζονται να υπερβούν τα όριά τους, αποχαιρετώντας συνάμα ένα κομμάτι της ψυχής τους ίσως, μάλιστα, και το πολυτιμότερο.