Στη συλλογή που αποτελείται, από τρεις αυτοτελείς μεν, αλλά ενδοσχετιζόμενες ενότητες, (Επί της Κολωνού, Τα Λειτουργικά του Έαρος, Ναυβάτες), με πενήντα οκτώ ποιήματα, ο δημιουργός ακολούθησε τον κλασικό τρόπο γραφής, με τη μουσικότητα του στίχου που τον γοητεύει, παρά τον κόπο που απαιτεί η ιχνηλασία των εύστοχων λέξεων και της απρόβλεπτης ρίμας. Έτσι, αναμετρήθηκε εικαστικά, με το ρυθμό, τον ήχο, τις εικόνες και τις λέξεις, φροντίζοντας ν’ αποδώσει ποιητικά και να μελοποιήσει, ορολογίες, που αυθόρμητα αποδίδουν, το άρωμα, τη γεύση και το χρώμα του συναισθήματος των γεγονότων που έζησε, στο τελευταίο μετερίζι της μακρόχρονης θητείας του, στη Δημόσια Διοίκηση.