Η κωμωδία είναι αχρονολόγητη και, γενικώς, τοποθετείται στην ώριμη περίοδο του Μενάνδρου. Και εδώ ένα πλέγμα πλανών και παρεξηγήσεων συνθέτει την υπόθεση, που κινείται σε δύο άξονες. Τον έρωτα, πάντοτε, και την πλεονεξία.
Ο τίτλος της κωμωδίας μπορεί να αποδοθεί ως «Η διαιτησία», καθώς δύο δούλοι θέτουν (στην δεύτερη πράξη) υπό διαιτησία μια διαφορά τους για ένα έκθετο μωρό και τα ρουχαλάκια του. Το μωρό είναι καρπός του, αρκετά βιαίου, έρωτα δυο νέων που σε ένα γλέντι στην γιορτή της Άρτεμης, άγνωστοι τελείως σμίγουν μέσα στη νύχτα και, αφού χωριστούν, μένουν άγνωστοι. Οι δυο νέοι παντρεύονται με συνοικέσιο, αγνοώντας την προηγούμενη ερωτική τους συνάντηση. Και η νέα γεννά στους πέντε μήνες από τον γάμο. Ο νέος γυρίζοντας από εμπορικό ταξίδι μαθαίνει τα της γέννας, αλλά και της έκθεσης του παιδιού και εγκαταλείπει την συζυγική εστία, ρίχνοντάς το έξω με συνεχή γλέντια. Οι παρεξηγήσεις που δημιουργούνται θα λυθούν μετά από αρκετά επεισόδια, με καταλυτικό ρόλο το δαχτυλίδι του νέου που είχε χάσει στο βίαιο ερωτικό σμίξιμο και που ήταν στα ρουχαλάκια του έκθετου μωρού. Διαιτητής της διαφοράς των δύο δούλων είναι ο πλεονέκτης πατέρας της νέας που κάνει – μάταια όμως – ό,τι μπορεί να χωρίσει το ζευγάρι, για να ξαναπάρει την προίκα που είχε δώσει στην κόρη του.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.