Γυναίκα

● Το πόνημα αυτό, στην ολότητά του, είναι ίσως, το πρώ-το που γράφεται πριν από την εξελισσόμενη καταστροφήτης Πατρίδας μας. Είναι, ίσως, ο πρώτος Ύμνος στο πρώτοΟν του Σύμπαντος, στην εν δυνάμει Μάνα, Σοφών, Ηρώων,Θεανθρώπων και Θεών. Είναι η πρώτη επίκληση, που απευ-θύνεται στην Γυναίκα να εγερθεί ως η τελευταία γραμμήάμυνας του Ανθρώπου, ενάντια στον αυτοκαταστροφικόΜινώταυρο της Παγκοσμιοποίησης και των δυνάμεων τουσκότους, που ήδη κατέστησαν τους πάντες, δέσμιους καιάβουλους αποδέκτες της σκλαβοποίησής τους, μέχρι και τουαφανισμού τους. Η Γυναίκα, που γίνεται Μάνα, αποκτά αυ-τόματα άλλες ανώτερες διαστάσεις, γιατί ανοίγουν διά τηςμητρότητας, οι κρουνοί της Αιώνιας Αγάπης για το παιδί τηςκαι αναγορεύεται σε Θεά της ζωής, αναζητώντας διά τηςΓνώσης την Ελευθερία.● Σ’ αυτή την Γυναίκα Θεά, αλλά και στην πόρνη προςανάκαμψη, στην Γυναίκα που διατηρεί μέσα της και ανα-ζητά την Θεότητα της Μάνας, αναφέρομαι και αυτήν επικα-λούμαι.● Την Γυναίκα Γοργώ, τη σμιλεύτρα της Ασπίδας,του ΤΑΝ ή επί ΤΑΣ, την μυημένη στις υπέρτατες Αξίες,την γητεύτρα του Άνδρα, την φωτοδοτούσα τον δρόμο τουΑνθρώπου, διά του Θεϊκού Έρωτά της και της Αγάπης, με τί-μημα την υπέρτατη θυσία και της ζωής, έναντι ακόμα υπέρ-τερων Αξιών. Τώρα την ύστατη ώρα.● Αυτή τη Γυναίκα, τη Γοργώ, την Κυρά της Ρω, τη ξω-μάχα, τη Σουλιώτισσα, την Ελληνίδα Μάνα, τη Μερόπη,την πυρπολούσα την ψυχή του Σισύφου, με την Αθάνατη καιάσβεστη φλόγα του Έρωτά της και την χωρίς όρια αγάπη γιατα παιδιά της, επικαλούμαι και της ζητώ να ανατάξει τουςΆνδρες και τους Γιούς της σε Λεωνίδες και της κόρες της σεΜπουμπουλίνες Μάνες.