Η γυναίκα που πετάει

Εν τέλει, είτε οι ηρωίδες μου πετάνε είτε όχι, είναι στο βάθος η επιθυμία μου να απογειωθώ ο ίδιος γράφοντας ιστορίες ανθρώπων που γνώρισα, άκουσα γι` αυτούς ή απλά φαντάστηκα.”Λόγος στέρεος, οικείος, συγκινημένος εν μέτρω, ενίοτε εύχαρις ή ειρωνικός. Ενοχικός ή ηδονικός κατά περίσταση. Με διεισδυτική παρατήρηση, ακριβολόγο ή υπαινισσόμενη περιγραφή, ο λόγος του Κουμανταρέα ασκείται και πρωτεύει με την ίδια δροσιά και ευκολία και στο διήγημα – το δυσκολότερο, νομίζω, είδος πεζογραφίας”. Γιάννης Βαρβέρης