Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Έτσι έγινε η ναυμαχία της Σαλαμίνας. Όταν το απόγευμα έσβησε, ένα φεγγάρι φαρδύ και λαμπερό, βγήκε για να φωτίσει τη νίκη των Ελλήνων τονίζοντας με τις φωτεινές του δέσμες, το σχέδιο του Θεμιστοκλή. Και μαζί με τους πανηγυρισμούς των οικογενειών και του στρατού, που γίνονταν παράλληλα σε στεριά και θάλασσα, αυτό το υπέρλαμπρο φεγγάρι φώτιζε το μεγάλο ναυάγιο που είχε συντελεσθεί φέρνοντας τους χρωματισμούς, στα ανθρώπινα μάτια. Κομματιασμένα καράβια, άρμενα, κουπιά και κουφάρια, κάθε λογής Ασιατών, που με το φύσημα του Ζέφυρου, που έπνεε στην επιφάνεια του νερού, τραβιόντουσαν κατά την Κωλιάδα (Παλαιό Φάληρο). Τότε έγινε κατανοητός και ο χρησμός του Μουσαίου ή κατ’ άλλους του Λυσίστρατου, πως «οι Κωλιάδες γυναίκες θα ψήσουν με ξύλα, από κουπιά». Ο ελληνικός στόλος είχε απώλειες 40 πλοίων, με τους Πέρσες να έχουν φθάσει τα 200. (. . .) Ο Αισχύλος, που ήταν αυτόπτης μάρτυς, (. . .) αναφέρει (. . .) ότι οι ακτές της Σαλαμίνας γέμισαν από πτώματα και κουφάρια που ξεβράστηκαν ακόμα και στην παραλία των Σεληνίων. «Ναυάγια και κορμιά πνιγμένων μυρμήγκιαζαν στις παραλίες οι νεκροί» (. . .). «Ποτέ δε συνέβη μέσα σε μια μονάχα μέρα να πεθάνουν τόσοι πολλοί άνθρωποι». (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)