Η πόλη που αγαπούσαμε

Από την προ­σφυ­γι­κή Χα­ρι­λάου και τα Τρο­χι­ο­δρο­μι­κά ως την επαρ­χία της Βι­θυ­νί­ας, από τις αίθου­σες των ευρω­πα­ϊ­κών ορ­γα­νι­σμών και τις πο­ρεί­ες ειρή­νης στις Βρυ­ξέλ­λες ως το προ­σκύ­νη­μα επι­ζώ­ντων της Χι­ρο­σί­μα στο ση­μείο που δο­λο­φο­νή­θη­κε ο Γρη­γό­ρης Λα­μπρά­κης στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, και από τη μνή­μη της γεύ­σης ως την δι­αρ­κή απο­ρία της πο­λι­τι­κής συ­νεί­δη­σης, η αφή­γη­ση του Μι­χά­λη Τρι­α­ντα­φυλ­λί­δη χα­ρά­ζει με προ­σω­πι­κό τρό­πο και ύφος πά­νω στην πα­λίμ­ψη­στη ταυ­τό­τη­τα της πό­λης γραμ­μές μι­ας συλ­λο­γι­κής δι­α­δρο­μής.Όπως ση­μει­ώ­νει στον πρό­λο­γο του βι­βλίου ο Πά­νος Θε­ο­δω­ρί­δης, «αυτός ο ολό­τε­λα εκρη­κτι­κός γί­γα­ντας, με την ιδι­ό­τυ­πη ιδι­ο­συ­γκρα­σία, είναι στην ουσία ένας πο­τα­μός ιδε­ών, δρά­σης, στρα­τη­γι­κής με­λαγ­χο­λί­ας, και ένα άκρως κοι­νω­νι­κό ον με εσω­τε­ρι­κή αγα­θό­τη­τα, προ­ερ­χό­με­νος από μι­αν άλ­λη επο­χή».