Στην Ελλάδα η θεατρική κριτική εδραιώνεται τη μεσοπολεμική περίοδο, για λόγους που έχουν σχέση τόσο με τη φύση όσο και τη λειτουργία της, και οι οποίοι παρουσιάζονται αναλυτικά στη δίτομη μελέτη της υπογράφουσας Η θεατρική κριτική, στην Αθήνα τον Μεσοπολέμου, τόμ. Α`, (2008), Β` (2009).
Η δημοσίευση του τρίτου τόμου με τις απαραίτητες βιβλιογραφικές προσθήκες και προσαρμογές, δώδεκα χρόνια μετά τη δημοσίευση των δύο άλλων, έγινε μετά από υπολογισμό πολλών παραγόντων, που ωρίμασαν μέσα από την επιστημονική και διδακτική ενασχόληση με την κριτική, τα χρόνια αυτά.
Αρχικά, η ανάδειξη των υποκειμένων-φορέων αποκτά πρωταρχική σημασία, σε έναν τομέα, όπου η ταυτότητα του γράφοντας καθορίζει απόλυτα το αντικείμενο. Έπειτα, η -παρά τη διαρκή ανάπτυξη της θεατρολογίας στο διάστημα των δώδεκα χρόνων- συνεχιζόμενη έλλειψη μονογραφιών για επιφανείς μορφές της θεατρικής ιστορίας, οι οποίες μεταξύ των άλλων τους επιδόσεων ασχολήθηκαν και με τη θεατρική κριτική. Η ενίσχυση του πρακτικού χαρακτήρα της εργασίας και της χρήσης της ως άμεσης πηγής οδήγησε στη σκιαγράφηση των κριτικών πορτρέτων με τη μορφή ενός ευρετηρίου. Το ευρετήριο παρουσιάζει τους κριτικούς του Μεσοπολέμου αλφαβητικά με βάση τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσαν και με τα οποία ήταν γνωστοί. Αν τα ψευδώνυμα είναι περισσότερα του ενός, ο κριτικός καταλογογραφείται με το πραγματικό του όνομα. Το πορτρέτο κάθε κριτικού, ακολουθεί η εργογραφία του, οι έντυπες εκδόσεις -όταν υπάρχουν- και αμέσως μετά ενδεικτική κριτικογραφία με σκοπό να δηλωθούν τα σημαντικότερα έντυπα στα οποία αρθρογραφούσε, καθώς και τα θέματα τα οποία επέλεγε.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε την ολοκλήρωση των πορτρέτων σε όλη τη χρονική διάρκεια δράσης των κριτικών, έργο που με ικανοποίηση έχουμε ήδη διαπιστώσει σε πρόσφατες διδακτορικές διατριβές νέων ταλαντούχων ερευνητών.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.