«[T]α όρια της μακροοικονομικής επιστήμης είναι αντικειμενικά: τα τεχνικώς άρτια και αισθητικώς ελκυστικά υποδείγματα αδυνατούν να συλλάβουν το πολύπλοκο μακροοικονομικό φαινόμενο… Η μακροοικονομική πολιτική στηρίζεται πράγματι στα συμπεράσματα και τις συστάσεις της (πεπερασμένης) μακροοικονομικής επιστήμης, ωστόσο, η Γνώση, η επίγνωση των θεσμικών και εθιμικών περιορισμών, η διαίσθηση και, κάποιες φορές, η κοινή λογική συνιστούν εισροές εκ των ων ουκ άνευ. Ίσως, ο (πλατωνικός) φιλόσοφος βασιλιάς δεν είναι οικονομολόγος.» [από το βιβλίο, σελ. 59-60]
«Το καθεστώς ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών αφίσταται των απαιτήσεων της σύγχρονης νομισματικής πολιτικής… η αναγνώριση της αμφίδρομης σχέσης μεταξύ νομισματικών αποφάσεων και περιουσιακής και εισοδηματικής ανισότητας προσβάλλει την σκοπιμότητα και αναιρεί την ηθικότητα της πολιτικής ανεξαρτησίας … [Ο] κατά περίστασιν συμβιβασμός ανάμεσα στους συμβατικούς στόχους της νομισματικής πολιτικής (πρέπει να) απηχεί την συνάρτηση ευημερίας της κοινωνίας – να αντανακλά τις πολιτικές ιδέες και τις ηθικές επιλογές των εκλεγμένων αντιπροσώπων της τελευταίας. Η ωφελιμιστική, η ρωλσιανή ή κάποια άλλη στρατηγική νομισματικής πολιτικής (πρέπει να) είναι ευθεία απόρροια της εντολής που ανατίθεται στον κεντρικό τραπεζίτη.» [από το βιβλίο, σελ. 275]
«Η ιστορία της μακροοικονομικής πολιτικής περιγράφει την αλληλεπίδραση τριών κόσμων: των ιδεών, των συμβάντων, της πολιτικής. Η επίδραση των μακροοικονομικών ιδεών είναι κάποιες φορές καθοριστική και άλλοτε αδύναμη. Οι σοβαρές οικονομικές διαταραχές και, κυρίως, οι απροσδόκητες και βαθιές κρίσεις υποκινούν μεγάλες μακροοικονομικές μεταρρυθμίσεις, η διανοητική θεμελίωση των οποίων, όμως, δεν συμβαδίζει κατ’ ανάγκην με τις κρατούσες μακροοικονομικές ιδέες – η θεωρία μεταρρυθμίζεται και αυτή. Οι πράξεις των ιθυνόντων, άλλωστε, απηχούν τις ηθικές πεποιθήσεις τους πρωτίστως, και κατά κανόνα συνίστανται στην πρόκριση του σωστού λάθους.» [από το βιβλίο, σελ. 359]
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.