Ο αχός κι ο βυθός

Δώρα Θεώ«Ω, δυνατή είναι η αγάπη σαν το χάρο»Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Τα σονέταΕν αρχή ην ο έρως,αυτοκίνητη ψυχή μου.Άραγε θα προλάβω να πεθάνωμ’ αυτά που πρωταγάπησα;Με παφλασμούς απλώθηκαστο σώμα σου να ξεμουδιάσω.Όμως δε θέλω πιο πολύ να σ’ αγαπήσωγιατί η μοίρα των μεγάλων εραστώνείναι ο θάνατοςκαι μες στην κόλασηδεν ξεχωρίζειςποια η αιτία των αγκομαχητών,οδύνη να είναι ή ηδονή;Άσε να στήσω την παράδεισο εδωνά,μ’ όλη τη δύναμη των επιθυμιών μαςνα δώσω μια να βυθιστώστην αγκαλιά της έγνοιας σου.Άσε με να κατέβω μέσα σου βαθιάκαι με κουπιά να λάμνω απαλάέως το νέκταρ να εντοπίσω που αναβλύζειαπ’ των ματιών σου την αχερουσία.Μία εξαίσια σταγόνα του αρκεί,ξόρκι στην τρισκατάρατη φθορά.Ιαν. 1989 – Τελική γραφή, Μάαστριχτ, Οκτ. 1997