Ο βιβλιοθηκάριος με το γαιδουράκι

Μια καλοκαιρινή μέρα, ο Δημήτρης Κάτσικας από τη Λάρισα φθάνει στον τόπο των Περίμπατζαλαρι, τον τόπο που δεσπόζουν οι «Καμινάδες των Νεράιδων». Ο νέος άνδρας θέλησε να επισκεφθεί τα μέρη που οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι συγγενείς του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν πριν από πολλά χρόνια. Να δει από κοντά τον τόπο απ’ όπου αποκόπηκαν βίαια και δεν επέστρεψαν ποτέ. 
Οι συγκυρίες τον οδηγούν στον Αζίζ Γκιουζέλγκιοζ, έναν από τις πιο αγαπητές φυσιογνωμίες της περιοχής. Οι δύο συνομήλικοι άνδρες γρήγορα δένονται και ο Δημήτρης φιλοξενείται στο σπίτι του Αζίζ. Εκεί γνωρίζει έναν εξαιρετικό άνθρωπο του συναρπαστικού, σχεδόν παραμυθένιου, τόπου. Τον πατέρα του Αζίζ, τον Μουσταφά, γνωστό ως «ο βιβλιοθηκάριος με το γαϊδουράκι». 
Τον έλεγαν έτσι επειδή μετέφερε βιβλία με ένα γαϊδουράκι στους κατοίκους περισσότερων από τριάντα δυσπρόσιτων χωριών, ενώ παράλληλα διαχειριζόταν τη βιβλιοθήκη στο Προκόπι. Επί χρόνια, ο Μουσταφά Γκιουζέλγκιοζ αγωνίστηκε για να μπορούν όλοι, ιδίως οι γυναίκες και τα παιδιά, να διαβάζουν βιβλία.
Η αγάπη μεταξύ του Δημήτρη και του βιβλιοθηκάριου με το γαϊδουράκι γίνεται ολοένα και δυνατότερη, καθώς ταξιδεύουν μαζί στην περιοχή. Στο μεταξύ ο Αζίζ και ο Δημήτρης, μετά από μια συγκινητική ιεροτελεστία αδελφοποίησης αποφασίζουν να κάνουν το Προκόπι με τη Λάρισα «αδερφές πόλεις». Δεν θα είναι όμως και τόσο εύκολο…
Ο Φακίρ Μπαϊκούρτ, αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητες της κλασικής λογοτεχνικής αφήγησης έγραψε αυτό το τελευταίο του μυθιστόρημα, όντας χτυπημένος από την επάρατο. Στο κρεβάτι του πόνου, μέχρι να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του, προσπάθησε να διαπραγματευτεί έννοιες όπως αγάπη, αδελφοσύνη, επιμονή, θάρρος, καταφέρνοντας για άλλη μία φορά να συναρπάσει τους αναγνώστες.