Οι αναμνήσεις ενός κουρέα

Ήταν ένας τρομερός χειμώνας (1917-1918). Η «ισπανική» γρίπη δε θέριζε λιγότερους απ’ ό,τι τα βόλια του εχθρού. Στο Τορίνο για μια στιγμή η μέση ημερήσια θνησιμότητα είχε ξεπεράσει τους 120. Οι γυναίκες που στέκονταν σε ατέλειωτες ουρές έξω από τα μαγαζιά βλαστημούσαν μεγαλόφωνα τον πόλεμο. Και μέσα στα μαγαζιά φωνάζανε όσο μπορούσαν:– Καταραμένος πόλεμος! Οι κυράδες, όμως, δε στέκονται στην ουρά. Και γιατί να κάτσουν; Σάμπως δεν έχουν ποιος να τους φέρει στο σπίτι κοτόπουλα και χάσικο αλεύρι;…– Να τελειώσει ο πόλεμος!– Πρέπει να κάνουμε όπως και στη Ρωσία!– Χρειαζόμαστε μια επανάσταση!– Να ’ρθει αυτός ο Λένιν και σε μας!Λένιν! Τ’ όνομα αυτό το έλεγε ο κόσμος και το ξανάλεγε σαν ελπίδα, το φώναζε σα φοβέρα. Το έβλεπες γραμμένο στους τοίχους των σπιτιών, στα μνημεία, παντού…ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΟ Τζοβάνι Τζερμανέτο, παιδί της εργατικής τάξης, γεννήθηκε στο Το-ρίνο στις 18.1.1885. Υπήρξε μέλος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμμα-τος από το 1906 έως το 1921, οπότε και προσχώρησε στο Ιταλικό Κομ-μουνιστικό Κόμμα, στου οποίου την ΚΕ εκλέχτηκε και μέλος. Συνελήφθηκαι πέρασε αρκετό διάστημα στη φυλακή εξαιτίας της δράσης του στοεργατικό κίνημα. 2 φορές δέχτηκε την άνανδρη επίθεση των φασιστών.Πέρασε στην παρανομία και έφυγε από την Ιταλία το Γενάρη του 1927.Συμμετείχε στο 4ο (όπου γνωρίστηκε και με τον Βλαντιμίρ Λένιν) καιτο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Έζησε στην ΕΣΣΔ από το1930 έως το 1946, όπου έγραψε δεκάδες αντιφασιστικά άρθρα στη διάρ-κεια του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 1946και εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Έλεγχου της ΚΕ το 1948.Προς το τέλος της ζωής του επέστρεψε στην ΕΣΣΔ για λόγους υγείας καιέγραψε πολιτικά και λογοτεχνικά άρθρα στο σοβιετικό Τύπο. Το αυτο-βιογραφικό του έργο Οι αναμνήσεις ενός κουρέα εκδόθηκε στα ρωσικάτο 1930 στην ΕΣΣΔ, ενώ στη συνέχεια εκδόθηκε στη Γαλλία στα ιταλικά μετον πρόλογο του Παλμίρο Τολιάτι. Έπειτα μεταφράστηκε σε 24 γλώσσες.Πέθανε στις 7.10.1959 στη Μόσχα.