ΟΜΗΡΟΣ: «ΙΛΙΑΣ»

«Αν και έχουν περάσει πάνω από 150 χρόνια “ελληνικού” κράτους παρ’ όλα αυτά το όνειρο του Κοραή και των άλλων πρωτοπόρων του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, για τη διάδοση των έργων των αρχαίων συγγραφέων στους Έλληνες, όχι μόνον δεν έχει γίνει πραγματικότητα, αλλά αντιθέτως όλοι μας έχουμε γίνει μάρτυρες ενός άνευ προηγουμένου διωγμού του ελληνικού πνεύματος και της ελληνικής παιδείας από το επίσημο κράτος. Εμείς, στις εκδόσεις “Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων”, πάνω από 20 χρόνια τώρα δίνουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα για την επανελλήνησι της Ελλάδας, έχοντας ήδη εκδώσει 250 τόμους αρχαίων και βυζαντινών ελλήνων συγγραφέων. Σ’ αυτήν την προσπάθειά μας, όμως, υπήρχε ένα σημαντικό κενό. Έλειπαν τα έργα του Ομήρου, του σημαντικότερου ποιητή της Ιστορίας. Η αιτία για το κενό αυτό δεν ήταν η υποτίμηση των ομηρικών επών, όπως κάποιος μπορεί να νόμιζε, αλλά το ακριβώς αντίθετο: ο μέγιστός μας σεβασμός στη σεπτή μορφή του Ομήρου. Κακά τα ψέματα, ο Όμηρος αποτελούσε τον σημαντικότερο διδάσκαλο της αρχαιότητας κανείς αρχαίος Έλληνας, αλλά αργότερα και Ρωμαίος, δεν διανοείτο να θεωρεί τον εαυτό του μορφωμένο, εάν δεν είχε εντρυφήσει στα ομηρικά έπη. Σας θυμίζω δε την περίπτωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος τόσο πολύ είχε αγαπήσει τον Όμηρο, που ονόμαζε τον εαυτό του Αχιλλέα και τον καλύτερό του φίλο, τον Ηφαιστίωνα, Πάτροκλο. Ενώ όταν μετά την κατάληψη της Τύρου του έφεραν ένα κιβώτιο φτιαγμένο από χρυσάφι και πολύτιμους λίθους για να βάλει ό,τι πολυτιμότερο είχε μέσα σε αυτό, προτίμησε από όλους τους Θησαυρούς του να θέσει στο κιβώτιο τα ομηρικά έπη». (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)