Ο Κώστας Δούκας μελετά τον Όμηρο εδώ και σαράντα χρόνια και έχει γράψει πολλά βιβλία που προέκυψαν από την μελέτη του αυτή με την οποία προάγει την ιστορική έρευνα, ιδίως όσον αφορά την εποχή που έζησε και έγραψε ο Όμηρος.
Το έργο όμως για το οποίο η κοινωνία μας θα τον τιμά και τον ευγνωμονεί είναι η σχολαστική μεταγραφή των Ομηρικών έπων, στίχο προς στίχο με τη μεγίστη προσέγγιση της ομηρικής διαλέκτου.
Ο Κώστας Δούκας πείθει κυριολεκτικά τον αναγνώστη των επών να πλησιάσει το αρχαίο κείμενο και να διαπιστώσει ότι η σύγχρονη καθομιλουμένη των Ελλήνων χρησιμοποιεί κα εκφέρει με τον ίδιο τρόπο άνω των 80% των ομηρικών λέξεων αυτούσιων για να εκφρασθεί. Ο Κώστας Δούκας πέτυχε το ανέλπιστο: “Να ξαναζωντανέψει την ομηρική διάλεκτο”.
Κατάφερε να φωτίσει τον συνδετικό κρίκο που ενώνει την ενιαία ελληνική γλώσσα στην πορεία της από τον Όμηρο μέχρι σήμερα.
Το θαύμα αυτό πετυχαίνει, γιατί κρατά αυτούσιες τις ρίζες από όσες ομηρικές λέξεις αντιλαμβάνεται και χρησιμοποιεί ο σύγχρονος Έλλην. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος: “Σ’ αυτές τις ρίζες που δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν οι κατά καιρούς εισβολείς και προσωρινοί κατακτητές της ελληνικής γης, “της πατρίδος γαίας” του Ομήρου καταφεύγει το βιβλίον αυτό, σε μία προσπάθεια να καταδείξει έμπρακτα, επιστημονικά και εύληπτα ότι από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει γλωσσικά. Όλες σχεδόν οι λέξεις έχουν το ίδιο νόημα, την ίδια ορθογραφία και την ίδια προφορά από την μακρινή ομηρική εποχή και αποτελούν τον γνήσιο δεσμό της πανάρχαιας φυλετικής και αυτόχθονης καταγωγής των Ελλήνων
Σήμερα μετά από επτά χρόνια εργασίας πάνω στο κείμενο της νεοελληνικής απόδοσης, η μεταγραφή γίνεται έμμετρη και ο λόγος αποκτά μουσική πληρότητα. […] (Από το σημείωμα του εκδότη)
Ο προσεκτικός μελετητής αλλά και ο εμβριθής αναγνώστης των υπερόχων στίχων της Οδυσσείας, μολονότι αδαής του προβλήματος της Ιθάκης, θα παραξενευθή ίσως διαβάζοντας διάφορα χωρία του έπους, τα οποία θέτουν μεγάλες αμφισβητήσεις ως προς την αληθινή ομηρική Ιθάκη, διότι τα αναφερόμενα γεωγραφικά, τοπογραφικά και άλλα στοιχεία της νήσου και της ευρυτέρας περιοχής της Δυτικής Ελλάδος ουδόλως συμπίπτουν με την σημερινή Ιθάκη ή Θιάκι, που επιζήλως και εκ παραδόσεως διατηρεί το ευκλεές όνομα της πατρίδος του Οδυσσέως. […]
Τα δεδομένα του έπους συνηγορούν υπέρ της απόψεως, ότι η αληθινή ομηρική Ιθάκη είναι η Λευκάδα, άποψι που διετύπωσε προφορικώς για πρώτη φορά τον 19ον αιώνα ο Λευκάδιος γυμνασιάρχης Βρυώνης και εν συνεχεία τεκμηρίωσε με ανασκαφές ο σπουδαίος Γερμανός αρχαιολόγος Γουλιέλμος Ντέρπφελδ στις αρχές του 20ού αιώνος, το έργο του οποίου συνεπλήρωσε ο γράφων προσκομίζοντας πολλά νεώτερα στοιχεία επί του σοβαροτάτου τούτου ζητήματος, δια σειράς βιβλίων και διατριβών, διαλέξεων και ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών.
Ατυχώς, η θεωρία Ντέρπφελδ περιεβλήθη εξ αρχής με πολλή σκουριά και τελικά ετέθη στο χρονοντούλαπο του φιλολογικού κατεστημένου, διότι τυχόν αποδοχή της θα ανέτρεπε την ιστορία και το διδαγμένο περί Ομήρου δόγμα, το οποίο εταλάνισε ήδη από τον 18ον αιώνα την οικουμένη. […] (Κ.Δ., Τι κρύπτεται πίσω από την Οδύσσεια
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.