Περί φύσεως

Στο πό­νημα αυτό δι­ε­ρευνάται ένα πρό­βλημα το ο­ποίο α­πο­τέ­λεσε μέσα στους αι­ώ­νες, ση­μείο τρι­βών και συγ­κρού­σεων με­ταξύ φι­λο­σό­φων, θε­ο­λό­γων και θε­τι­κών ε­πι­στη­μό­νων. Το πρό­βλημα αυτό α­φορά την ύ­παρξη μιας α­ό­ρα­της από τις αν­θρώ­πι­νες αι­σθή­σεις, αλλά πρα­γμα­τι­κής και αν­τι­κει­με­νι­κής πρα­γμα­τι­κό­τη­τας, η ο­ποία συ­νυ­πάρ­χει, το ί­διο πρα­γμα­τική, με αυτό που α­πο­κα­λούμε αι­σθητό κό­σμο. Ο στενός δεσμός Φιλοσοφίας και Επιστήμης, που έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, άρχισε να χάνει τη δύναμή του κυρίως από την Αναγέννηση και μετά. Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί μια ουσια­στική πτυχή της φυσιογνωμίας της Επιστήμης, κάτι στο οποίο ενέ­τεινε η παράλληλη διαμόρφωση του τεχνοκρατικού πολιτισμού που έχει βάλει τη σφραγίδα του στην εποχή μας…

Είναι όμως αρκετά σπάνιο να συναντήσει κανείς εκτός αυτού του χώρου έναν στοχαστή, ο οποίος να γνωρίζει τις Μαθηματικές και Φυσικές θεωρίες και να μπορεί να συζητήσει επάνω σε θεμε­λι­ώδη ερωτήματα που εγείρουν οι ανακαλύψεις των επιστημών, που παίζουν σημαντικό ρόλο στον διάλογο γύρω από θέματα που αναφέρονται, μεταξύ άλλων: στον ρόλο της Φιλοσοφίας σήμερα και στη σχέση της με τη Φυσική, τα Μαθηματικά, τη Λογική, την Ψυχο­λο­γία, τη θεολογία και τον πολιτισμό· στη σχέση των Μαθηματικών με τη Φυσική αλλά και την φυσιολογία του εγκεφά­λου… Προς επίρρωση των ανωτέρω, ο Συγγραφέας οδηγήθηκε στις απαρχές των θεωριών για τη φύση, οι οποίες δεν ήταν άλλες από αυτές των αρχαίων Ελλήνων Προσωκρατικών Φυσικών Φιλοσόφων. Έτσι επήλθε η ανάγκη συσχετισμού αυτών των δύο κόσμων, της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφικής θεώρησης με τη σύγχρονη Φυσική επιστήμη και την απόπειρα στην διάκριση των εναντίων σε αντιθέσεις και αντιφάσεις, με αποτέλεσμα το ανά χείρας στοχαστικό εξαίρετο πόνημά του…