Στ’ απόγευμα του χρόνου βαδίζω
σε ερημικά τοπία
και δεν σωπαίνω, φλυαρώ.
Οι λέξεις μου σπαρταρούν,
τα γλαροπούλια μου τις οδηγούν
κι εκείνα της ξηράς
κι εκείνα της θαλάσσης.
«Στίχο να φτιάξεις»
μου μηνούν.
Απ’ την φωλιά του πόνου,
βάλε τη δύναμή σου για να βγουν.
Μην σκέφτεσαι το τι θα πουν.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.