ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΛΙΜΝΩΝ ΚΑΙ ΠΟΤΑΜΩΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Το νερό. Σύμβολο αρχέγονο. Αστείρευτη πηγή ζωής, που σαν πέφτει στη γη από τον ουρανό αρχίζει το μεγάλο του ταξίδι. Άλλοτε ταπεινό και ήρεμο, κελαρύζει στις πηγές, παιχνιδίζει στα ρυάκια, κατρακυλά στα ποτάμια και γαληνεύει στις λιμνοθάλασσες και λίμνες του τόπου μας, και άλλοτε άγριο και ατίθασο γκρεμίζεται στους καταρράκτες, τρώει τις ακροποταμιές και καβαλικεύει τα κύματα. Στο διάβα του πρασινίζει τη γη, θρέφει, ξεδιψά και καθαρίζει τα πλάσματα του νερού, της γης και τ’ ουρανού, ανανεώνει τη φύση και θεραπεύει.
Ο τόπος μας δεν έχει μόνο αμέτρητα ακρογιάλια και νησιά διάσπαρτα στην αγκαλιά της θάλασσας, αλλά και ψηλά βουνά, που ανάμεσα τους κρυφοκοιτούν και παίζουν λιμνοθάλασσες, λίμνες και ποτάμια που σαν τα αντικρίσεις, θα καταλάβεις ότι τα πάντα εδώ είναι χτισμένα στα μέτρα του ανθρώπου. Το μέτρο αυτό κράτησε και ο άνθρωπος για να χτίσει το δικό του πολιτισμό. Πόσοι λιμναίοι οικισμοί δεν χτίστηκαν από τα αρχαία χρόνια πάνω σε πασσάλους μέσα στα νερό των λιμνοθαλασσών και των λιμνών μας. Πόσα χωριά και πολιτείες δεν απλώθηκαν στις όχθες τους και πόσοι μύθοι, ιστορίες και θρύλοι για δράκους, νεράιδες και ξωτικό δεν γράφτηκαν στα νερά τους. Πόσα περίεργα και αλλόκοτα πλάσματα δεν φιλοξενούν τα νερό τους και δεν φωλιάζουν στους καλαμιώνες, στα δάση και τα υγρολίβαδά τους. Πτηνά ταξιδιάρικα, μελωδικά και αρπαχτικά, καλοθρεμμένα ζωντανά, πολύχρωμα ερπετά και ψάρια μοναδικά. Ψάρια μικρά, όσο τα δάχτυλα του χεριού μας, και ψάρια μεγάλα σαν τα κήτη της θάλασσας, ψάρια στρογγυλά σαν δίσκοι και ψάρια μακρόστενα σαν φίδια, ψάρια με μουστάκια σαν ρεμπέτες και ψάρια με ρύγχος σαν πτηνά. […] (Από την έκδοση)