ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ (ΤΟΜΟΙ Α+Β+Γ)

Πριν από τον Θουκυδίδη υπήρχαν ως πρότυπα πολλά ιστορικά βιβλία, πρόσφατα και παλαιότερα. Ιδιαίτερη σημασία είχε το έργο του Ηρόδοτου, που είχε κυκλοφορήσει το τρίτο τέταρτο του 5ου αιώνα. Ο Θουκυδίδης δεν ήθελε να αναλάβει των ίδιων γεγονότων την έρευνα με τους άλλους ιστορικούς, αλλά επιθύμησε να εξιστορήσει τη σύγχρονή του εποχή. Αυτή δεν είναι καινοτομία. Η καινοτομία βρίσκεται σε άλλο πεδίο. Ο άνθρωπος είναι παράγοντας της ιστορικής ζωής. Για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, στον άνθρωπο, στη φυλή, στο κράτος, στο έθνος, αποκλειστικός παράγοντας είναι η φύση του ανθρώπου. Στη βασική δε αυτή αρχή, της απόδοσης των γενομένων στον άνθρωπο, οφείλονται όλες οι αρετές του ιστορικού, η επιδίωξη και επίτευξη της αντικειμενικής στάσης στην εξιστόρηση των γεγονότων και στις κρίσεις ιστορικών προσωπικοτήτων προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα. Η υποταγή των πολιτικών γεγονότων στο λόγο, δισυπόστατο κατά τον Θουκυδίδη, είναι η αιτία της θεμελίωσης της ιστορικής επιστήμης. (…)
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)