Το παρόν βιβλίον εξιστορεί το ταξίδι του Έλληνος από την πατρίδα του, την Γην της Ελλάδος, μέχρι την παλινόστησιν της ψυχής του εις τον αστέρα της. (Πλάτωνος “Τίμαιος”, 42 Β και 90 Β – Ε). Δια τον σκοπόν αυτόν επελέγησαν δύο ελληνικά αρχέτυπα:
Ο “πολύτροπος” Οδυσσεύς “οδύσσεται”. Διότι εξ αιτίας της μεγάλης του ευστροφίας (το πολύτροπον) εξοργίζει τους ανθρώπους, οι οποίοι τον φθονούν, (τον οδύσσονται). Όμως, ο “κεραύνιος” Ζευς δηλώνει ότι ο Οδυσσεύς είναι θείος και “υπερέχει εις τον νουν από τους βροτούς” (Ομήρου “Οδύσσεια”, Ραψ. α, στ. 66). Το δεκαετές θαλασσινόν ταξίδι της επιστροφής επεβλήθη εις τον Οδυσσέα υπό του Ποσειδώνος, εξ αιτίας της τυφλώσεως του υιού του Πολυφήμου (στ. 68 – 70). Το ταξίδι υπήρξεν μεν μακροχρόνιον και επίπονον, αλλά αναγκαίον και διδακτικόν.
Θα επιστρέψη ο Οδυσσεύς / Έλλην άνθρωπος εις την Ιθάκην των ηθικών αξιών; Διδάσκεται εκ των λαθών του;
Εις τον αντίποδα, ο Σωκράτης σώ-ζει το κράτος της ψυχής (Πρόκλου “Εις Κρατύλον Πλάτωνος”, 18) από τα λάθη και τα πάθη της. Το “δαιμόνιον” του Σωκράτους, πρότυπον παράδειγμα διδασκαλίας και εμπράκτου εφαρμογής της αρετής, διεχύθη εις την γην των προγόνων μας. Έκτοτε φωτίζει και καθοδηγεί τας ψυχάς εκείνων των Ελλήνων, οι οποίοι επιθυμούσαν και επιθυμούν ν’ ακολουθούν τα ίχνη του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.