Η εφημερίς των Συντεχνιών

Η Εφημερίδα των Συντεχνιών με υπότιτλο δημοσιογραφιών όργανον των συμφερόντων του ελληνικού λαού, κυκλοφόρησε στην Αθήνα από τον Εργατικό Σύνδεσμο Τυπογράφων την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 1891.Η έκδοση της εφημερίδας ήταν ημερήσια και ακολουθούσε την καθιερωμένη συχνότητα των εφημερίδων της εποχής. Συνολικά κυκλοφόρησαν σαράντα τέσσερα φύλλα και κάθε φύλλο είχε σταθερά τέσσερις σελίδες. Η διάταξη της σελίδας ήταν τετράστηλη και είχε διαστάσεις 35×50 εκ. Χρησιμοποιούσε συνηθισμένα τυπογραφικά στοιχεία, ιδιαίτερα κοινά για όλες τις εφημερίδες της εποχής. Χωρίς ιδιαίτερα κοσμήματα, είχε μια μάλλον λιτή εμφάνιση, ενώ συνοδευόταν, όπως και οι υπόλοιπες σύγχρονες εφημερίδες, από επιφυλλίδες και διαφημίσεις.Η Εφημερίδα των Συντεχνιών αποτέλεσε ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο και ελπιδοφόρο εκδοτικό εγχείρημα. Ήταν η πρώτη φορά που μια επαγγελματική ομάδα αναλάμβανε να προπαγανδίσει τις σοσιαλιστικές ιδέες· όχι, όμως, με τον τρόπο που το έκανε ο Σοσιαλιστής ένα χρόνο πριν αλλά κάνοντας χρήση των μέσων που είχε στη διάθεσή του ο αστικός τύπος. Χρησιμοποιώντας σελιδοποίηση και καταμερισμό της ύλης, που ήταν οικείος στο αναγνωστικό κοινό, προσδοκούσε να διεισδύσει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού.Η διαφορά με τον αστικό τύπο έγκειται στην επιλογή των ειδήσεων του εξωτερικού αλλά και την προβολή στιγμιότυπων της καθημερινής ζωής της εργατικής τάξης. Μέχρι τότε στις εφημερίδες της εποχής οι ειδήσεις που αφορούν την εργατική τάξη περιορίζονται σε δυστυχήματα, συμπλοκές και εγκλήματα. Η ανάδειξη των πολυποίκιλων εκφάνσεων της εργατικής καθημερινότητας εντάσσεται σε ένα νέο ερμηνευτικό σχήμα με σαφώς προπαγανδιστικούς στόχους. Σ` αυτή την κατεύθυνση συμπεριλαμβάνεται και η επιλογή της ευρωπαϊκής ειδησεογραφίας, όπου παρουσιάζονται γεγονότα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης που εξυπηρετούν αυτό το ερμηνευτικό σχήμα και καταδεικνύουν τις θέσεις της εφημερίδας. Οι διεκδικήσεις δεν είναι λόγια κενού περιεχομένου, δεν είναι μια ουτοπική προσδοκία αλλά ήδη αποτελούν μέρος της νέας πραγματικότητας.