Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΛΕΥΡΑ

Με αφορμή κουβέντες των «μεγάλων» για έναν κόσμο πουσχετικώς πρόσφατα είχε καταποντισθεί και που αυτοί είχανγνωρίσει, γεννήθηκε σε ένα πεντάχρονο παιδί ένα αίσθημα,μισό περιέργεια και μισό νοσταλγία, για την Μικρά Ασία τωνδικών του από την πλευρά της μητέρας του. Περνώνταςαπό τα ακούσματα στα βιβλία και τα οικογενειακά χαρτιά, ηγνώση για τις μικρασιατικές του ρίζες έγινε με τον καιρό πιοστέρεη και πήγε στον χρόνο πιο βαθιά, ώσπου στα δεκαεν-νέα του αξιώθηκε την πρώτη επίσκεψη στην άλλη πλευράτου Αιγαίου. Γραφικές ηλικιωμένες συγγενείς των παιδικώνχρόνων του συγγραφέα παρελαύνουν στο κείμενο μαζί μεσεβάσμιες και στιβαρές παλαιότερες και πιο σύγχρονεςμορφές κι ένα σωρό συμβάντα, σε έναν συνεχώς ανατρε-πόμενο κόσμο, από το Κουσάντασι, τα Σώκια και το Αϊντίνι,έως την Σάμο και την Πάτμο, αλλά και την Σμύρνη, την Αθή-να και την Θεσσαλονίκη. Ορισμένα κομμάτια του κειμένουέχουν την διάσταση αυτοβιογραφίας.