ΘΑΥΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΤΙΤΑΝΩΝ

… Ἡ νοημοσύνη μας ἀπὸ τὸν νόμο τῆς αἰτιότητος γλιστρᾶ καὶ φεύγει ἀπαρατήρητη, ἀπαλὰ καὶ ἀθόρυβα. Προκαταλαμβάνοντας τὸν Κρόνο/χρόνο τείνει νὰ διαχυθεῖ ἀδιαφοροποίητη στὸ δίκτυ τῆς συγχρονικότητος, χωρὶς ὅμως νὰ παρακωλύει τὸν νόμο τῆς αἰτιότητος στὴν λειτουργία του.
Θαυμάζοντας βλέπουμε καὶ βλέποντας θαυμάζουμε. Θαύμας, ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς τοῦ ὄντος, καὶ Ἶρις, ἡ ἀενάως νέα κόρη του, προστάτις τῆς καθαρότητος τοῦ βλέμματός μας.
… Χωρὶς φῶς δὲν ὑπάρχει ὅραση. Κατ’ ἀναλογίαν, χωρὶς γνώση δὲν ὑπάρχει ὑψηλὴ νοημοσύνη. Πῶς χωρὶς φῶς/γνώση ὁ νοῦς/νόηση θὰ θαυμάσει τήν, ἐκτὸς χωρόχρονου, νοερὴ ἀλήθεια τῆς ἀόρατης πραγματικότητος;
… Ναί, ὑπάρχει ὁ Θαύμας, τὸ θαῦμα, ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα. Συνδετικὸς λόγος συνοδεύει συνδέοντας τὸ δημιουργικὸ ἔργο τοῦ Ζηνός/νοῦ μὲ τὸν ἀπειροελάχιστο νοῦ τῶν θνητῶν ἀνθρώπων. Ἡ μάνα γλῶσσα ἡ ἑλληνικὴ ἔχει κυοφορήσει, γεννήσει, θηλάσει καὶ ἀνδρώσει στὸ ἀπόκρυφο ἄντρον τοῦ χρηστηρίου τῆς Νυκτὸς ἐκεῖνες τὶς λέξεις οἱ ὁποῖες ἐμπεριέχουν ἔννοιες…
Ὁ ἑλληνικὸς λόγος ὁριοθετεῖ μὲ τὰ ὀνόματα τῶν θεῶν τῶν Ἑλλήνων τοὺς παν-συμπαντικοὺς νόμους, ὁρατοὺς καὶ ἀόρατους, φυσικοὺς καὶ νοητούς, ἄπειρους, ἀπόκρυφους, μυστικούς, καθάριους. Ὅ,τι ἀκολουθεῖ δὲν ἀσπάζεται καμμία θρησκεία. Τὰ ὀνόματα τῶν Ἑλλήνων θεῶν, ἡ θεολογία μας, εἶναι ἡ ἐξόρυξη τοῦ χρυσοῦ ἀπὸ τὰ ἀπύθμενα μεταλλεύματα ποὺ μᾶς ἐκληροδότησε τὸ ὑπερουράνιο ἀρχεῖο τῆς ἐπιστήμης. Ἐκεῖ εἶναι καταγεγραμμένος ὁ νόμος τῶν ὀνομάτων. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ μητέρα του.