Η κατάρα του φύλου

“[…] Κάτι δεν λειτουργεί μεταξύ ανδρών και γυναικών. Δεν σας λέω τίποτα καινούριο, ήταν ανέκαθεν γνωστό. Αναμφίβολα, υποφέρουμε ανέκαθεν από αυτό. Λέω αναμφίβολα, γιατί δεν παραπονιόμασταν ανέκαθεν. Από πότε παραπονιόμαστε γι` αυτό; Θα μπορούσαμε να μελετήσουμε το θέμα, θα μπορούσαμε να το κάνουμε αντικείμενο μιας μελέτης του πολιτισμού. Σε κάθε περίπτωση, είναι ξεκάθαρο ότι από τον Φρόυντ και μετά σίγουρα παραπονιόμαστε γι` αυτό. Σε σημείο μάλιστα που ο Λακάν, χωρίς περιστροφές, να φτάσει να πει, σχετικά με την αναλυτική διαδικασία: “Στην ανάλυση μιλάμε για το γαμήσι και λέμε ότι κάτι δεν πάει καλά”.Ποιο είναι το πρόβλημα; Κατά βάθος είναι πρόβλημα δεσμού -χωρίς αμφισημία- και σκέφτηκα ότι περισσότερο αφορά τον δεσμό της αγάπης. Το πρόβλημα είναι η διασύνδεση, το να “δέσει” κανείς την απόλαυση με έναν άλλο, έναν όμοιο, και, επιπλέον, με έναν έμφυλο άλλο, γεγονός που τον κάνει να μην είναι πια καθόλου όμοιος. Πως γίνεται λοιπόν, πως κάθε υποκείμενο τα καταφέρνει ώστε να έρθει η απόλαυση να “κατοικήσει” τον έμφυλο δεσμό, που είναι ένας δεσμός εξαιρετικά ιδιαίτερος, λόγω του ότι αυτή ακριβώς η απόλαυση δεν μοιράζεται; […] Το ότι η απόλαυση δεν μοιράζεται, σημαίνει πως απολαμβάνουμε μόνοι μας, πάντοτε. […] Στην περίπτωση της αγάπης, όμως, έχουμε ένα παράδοξο, ή τουλάχιστον πρόβλημα, στον βαθμό που η αγάπη προσβλέπει στο Ένα της συγχώνευσης, αποβλέπει να γίνουμε ένα, φτάνοντας ακόμη και σε σημείο να οραματίζεται τη μακαριότητα. Κατά συνέπεια, μόνο στην αγάπη το γεγονός ότι απολαμβάνει ο καθένας μόνος του, και ότι ο ένας δεν απολαμβάνει από τον άλλον, δημιουργεί πρόβλημα. Έτσι, λοιπόν, κάτι δεν πάει καλά. Στην πραγματικότητα όμως κάτι λειτουργεί, παρόλα αυτά, και, όπως λέμε, τα βγάζουμε πέρα. Υπάρχουν λύσεις. Λύσεις όμως που είναι κι αυτές προβλήματα και που ονομάζονται συμπτώματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)