Κοινωνική αναπαράσταση τςη καταστολής και βίας της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 μέσα από τον Τύπο

Η παρούσα μελέτη συνιστά ένα αφιέρωμα, στη συλλογική μνήμη, σχετικά με το ιστορικο-πολιτικό γεγονός της τελευταίας δικτατορίας της 21ης Απριλίου (1967-1974) στην Ελλάδα, πρωτίστως όμως, συνιστά ένα αφιέρωμα σ’ όλους αυτούς, από τους πολλούς, που υπήρξαν «πρωταγωνιστές» της αντίστασης κατά του παράνομου στρατοκρατικού καθεστώτος, και υπό την «ιδιότητα» των κατηγορουμένων, εσύρθηκαν, σε παράνομες «ποινικές δίκες» που έστησε το καθεστώς Ενώπιον των Εκτάκτων Στρατοδικείων που εθέσπισε σε όλη τη χώρα και καταδικάστηκαν, με βαριές ποινές ως μέλη, οδηγοί ή αρχηγοί των αντιστασιακών οργανώσεων, στο πλαίσιο των οποίων δρούσαν.
Ειδικότερα συνιστά ένα αφιέρωμα, ελαχίστης και συμβολικής απόδοσης τιμής, στο πρόσωπο συγκεκριμένων κατηγορουμένων, όλων αυτών που ζουν σήμερα αλλά και μνήμης για όσους από αυτούς «έφυγαν», οι οποίοι, δρώντας στο πλαίσιο των τριών από τις πλέον σημαντικές και αντιπροσωπευτικές αντιστασιακές οργανώσεις (που επιλέξαμε για την μελέτη αυτή), παραπέμφθηκαν όλοι, στη βάση του περιθωριακού εμφυλιακού Νόμου 509/47 (πλην των άλλων «ποινικών αδικημάτων» του κατηγορητηρίου τους), δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές από τα Έκτακτα Στρατοδικεία Αθηνών κατά την πρώτη περίοδο (1967-1969), κατά την οποία η Χούντα δείχνει το σκληρό πρόσωπό της.
Σ’ αυτή την περίοδο, όλοι οι μηχανισμοί καταστολής, ωμής βίας και προπαγάνδας που διέθετε η αριστοκρατική δικτατορία, είχαν τεθεί σε λειτουργία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, κυρίως όμως σ’ αυτό της Δικαιοσύνης, που με εκφραστές της, τα Έκτακτα Στρατοδικεία, στόχευε στην σταθεροποίησή της, με την τρομοκρατία του Ελληνικού λαού και την εξόντωση όλων των πολιτικών της αντιπάλων, ποινικοποιώντας τις πολιτικές τους πράξεις και την αντίθεσή τους σ’ αυτή.