Ο άνθρωπος που μιλούσε με τον ήλιο

Αδιάλειπτη προσπάθεια αυτογνωσίας και διαφυγής από απρόβλεπτα αδιέξοδα, από γεγονότα φοβερά και πρωτόγνωρα και συντροφικότητας, φιλίας, ανοχής και στόχων υψηλών, έντιμων, ιδανικών. Και συμφιλίωσης με τον αγύρτη χρόνο, με τη στυγνή και κρύα καθημερινότητα, κι επιδίωξης ελπίδας, δύναμης και προσμονής για ταξίδια άγνωστα, μακρινά κι ονειρεμένα. Κι αγώνας ενδοσκόπησης, αυτοκριτικής κι αποστασιοποίησης απ’ τα κακώς κείμενα κι ακόμη ενατένισης κι απόλαυσης ενός άλλου ουρανού, με πιο φωτεινά αστέρια… κι απόκτησης της αγάπης και της αγκαλιάς της εμπιστοσύνης και της ευημερίας, μακριά από καταστροφές, πανδημίες, απιστίες ολέθριες.Αμετάκλητες και συνεχείς προσπάθειες από τον άνθρωπο που μιλούσε με τον ήλιο!«Ποίηση απλή, λιτή γι’ αυτό δυνατή, φωνή βοώντος στην πνευματική ερημιά του 21ου αιώνα, που επαναπροσδιορίζει τις ρίζες του πολιτισμού μας, που μάχεται, που προσπαθεί να πείσει, που ερμηνεύει, που δημιουργεί με όλον τον πνευματικό και εσωτερικό πλούτο της ψυχής».Αθανάσιος Παλιούρας, Ομότιμος Καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων