Ο Θουκυδίδης και το νόημα της πολιτικής ιστορίας

Ο Έλληνας διαχωρίζει τη θέση του και αντιτίθεται σε κάθε τι το βαρβαρικό και στον βάρβαρο άνθρωπο, όπως ακριβώς ο πόλεµος αντιτίθεται στην ειρήνη. Η διαδικασία σύµφωνα µε την οποία ο πλούτος και η δύναµη δηµιουργήθηκαν και αυξήθηκαν συµπίπτει µε τη διαδικασία σύµφωνα µε την οποία οι Έλληνες διέκριναν τους εαυτούς τους από τους βαρβάρους. Το περίφηµο όνοµα Έλληνας είναι πρόσφατο. Το ίδιο συµβαίνει και µε τον ελληνικό τρόπο ζωής. Αρχικά οι Έλληνες ζούσαν σαν τους βαρβάρους. Σε µια προγενέστερη κατάσταση ήταν βάρβαροι. Στην αρχή δεν υπήρχαν Έλληνες και εποµένως δεν υπήρχε διάκριση µεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων. Εν τη γενέσει, στην πρωταρχική ολική αναταραχή ή κινητικότητα, όλοι οι άνθρωποι, αδιακρίτως ήταν βάρβαροι. Η ησυχία, η µεγάλη ησυχία, καθώς και η µεγίστη ησυχία, συνιστούν τις προϋποθέσεις όχι µόνον για τη δηµιουργία δύναµης και πλούτου αλλά και για την εµφάνιση της Ελληνικότητας επίσης. Ωστόσο στον κόσµο υπάρχουν πολλοί περισσότεροι των Ελλήνων βάρβαροι. Η Ελληνικότητα αποτελεί την εξαίρεση όπως ακριβώς η περίοδος της πρωταρχικής ανησυχίας ήταν τόσο πολύ µακρύτερη σε σχέση µε την περίοδο της ησυχίας. Η αρµονία και η Ελληνικότητα συνιστούν την εξαίρεση, ένα νησί στον ωκεανό της έριδας και του εκβαρβαρισµού. Η µεγαλύτερη ησυχία είναι αυτή η ηρεµία, στην οποία η Ελληνικότητα όχι µόνο αναδεικνύεται αλλά φθάνει και στο αποκορύφωµά της. Η ιδιάζουσα εργασία του Θουκυδίδη δεν αποτελεί αµελητέο στοιχείο της µεγάλης ακµής της Ελληνικότητας, επεδίωξε κάποια µορφή ησυχίας αναµέσον της µεγίστης µη-ησυχίας”.